Als je naar een uitvaart gaat, moet je altijd zakdoeken bij je hebben. Je weet immers maar nooit.
Nooit zo’n huilbui gehad als bij A. De mensenlevens die hij heeft vernield, zijn verknipte ongelukkige geest, daar hield ik het niet droog bij. Een heel pak zakdoekjes ging er ook doorheen bij de uitvaart van die baby, gestorven aan wiegendood. Heel de aula weende oceanen vol.
Laatst ging ik naar de uitvaart van een leeftijdgenote. Kleine zelfstandige, net als ik, soms graag alleen, net als ik. Dan komt het al dichterbij.
Je voelt je pas leven als er iemand sterft, zei iemand eens. Kom maar op met die zakdoek.
Leave A Comment