In een oud Amsterdams cafeetje besluiten we op een regenachtige dag eerst een kop koffie te pakken. Het decor lijkt zo weggelopen uit de tv-serie “Het schaap met de vijf poten’, met de bar rechts, een trappetje naar een verhoging achterin.
De eigenaresse legt ons uit hoe we dadelijk bij de Hortus Botanica moeten komen. Want daar zitten we vlakbij en willen we naartoe. Roerend in onze koffie komt een Engelssprekende toeriste binnen. Regencape van de gemeente Amsterdam, bril beslagen. “You go left and than straightaway’, horen we de kroegbazin onwillig uitleggen. “Als ik voor elke keer dat mensen mij de weg komen vragen een euro zou rekenen, verdiende ik 150 euro op een dag”, zucht de kasteleinsvrouw als ze ons de appeltaart komt brengen.
Na de versnaperingen pakken wij de plu’s om verder te gaan. “We moesten toch eerst over het bruggetje”, pols ik nog even voor de zekerheid. De cafébazin gaat met haar rug naar ons toe staan en wijst breed gebarend hoe we moeten lopen. “Dit is toch links?”, vraagt ze plots over haar schouder, als ze haar linkerarm uitsteekt.
Ik vrees het ergste, voor al die weggewezen toeristen.
Leave A Comment