Mijn berkenboom snoei ik elk jaar zelf. Daar trek ik zo’n twee dagen voor uit, want met een uitschuifbare snoeischaar op lange steel is dat een hels karwei. Het vinden van de juiste takken in die dichte kruin, het trekken aan dat touw met katrolletje. Aan het eind van de klus heb je een stijve nek, zere schouders en blaren op de handen.
Maar ik hou van bomen, dus je moet er wat voor over hebben.
Dit jaar ga ik toch eens op chique. Een boomverzorger komt de klus klaren, voor een vriendenprijsje heeft ie beloofd. ’s Ochtends om acht uur zit ik vol verwachting klaar. Niemand te zien om kwart over acht. Hij is me vergeten natuurlijk, voor dat vriendenprijsje. Een belletje leert dat dat inderdaad het geval is, maar hij belooft aan het eind van de ochtend alsnog langs te komen.
Voor niks midden in de nacht opgestaan, maar vooruit. Dalijk is mijn boom weer knap in model, als het goed is. Alleen nog even zelf alle takken door het dammetje naar de straat slepen, want dat hoort er ook bij, bij dat vriendenprijsje.
Leave A Comment