Op het station van een lelijke Franse stad (Amiens voor wie het weten wil; de Van Rossumpjes hadden er gehakt van gemaakt) worden we behandeld als vip’s.
We willen met de trein en drie fietsen naar een dorpje vlakbij onze camping. Dat snapt de kaartjesautomaat niet, dus gaan we in de ellenlange rij staan voor het loket. Een extra beambte, die kennelijk als taak heeft de makkelijke gevallen uit de rij te plukken, spreekt ons daar aan. Kom maar mee gebaart hij, we zijn duidelijk een makkelijk geval. Met zijn mobiele apparaatje print hij onze tickets uit. De fietsen zijn gratis, betalen kan bij hem contant. Hij probeert zelfs begrijpelijk te praten, als reactie op ons steenkolenfrans.
Even later, als we met de fietsen in het station zitten te wachten, roept hij nog behulpzaam ‘perron 5’ in onze richting, als hij langsloopt om andere gestrande reizigers te gaan helpen.
Lelijke stad, mooie service.
Leave A Comment