Op een terras op de Veluwe wordt iemand van onze vakantievriendengroep verrast door een vrouw die langsloopt en haar naam noemt. ‘Dit is al de tweede keer’, zeggen de vrouwen, die elkaar kennen van hun woonplaats Groningen, allebei verbaasd. Een paar jaar geleden kwamen ze elkaar ook al toevallig tegen tijdens een minivakantie, toen in de Peel.
Een conciërge van mijn oude middelbare school, een Groningse Brabander, vertelde eens dat hij overal op vakantie leerlingen tegenkwam. ‘Op een keer stond ik ergens boven op een berg, in the middle of nowhere, en zelfs daar riep iemand verbaasd ‘Hey Rinus, jij ook hier!?’. Weer een oud-leerling. Ik kan er niet aan ontsnappen.’
Zelf werd ik een keer verrast toen ik in Groningen op een terras zat, met bovengenoemde vakantievriendin uiteraard. Ik kon mijn ogen niet geloven, maar daar liep toch echt mijn redacteur van onze Brabantse krant. ‘Was het nog gelukt met die zomerserie’, vroeg hij toen we beiden van de verbazing bekomen waren, want hij was ook op zijn stedentrip nog met zijn werk bezig.
Het ligt gewoon aan Groningen, dat zal het zijn.
Leave A Comment