Een vriend van me was voor een keer te voet naar een plas getogen om daar te gaan zwemmen. ‘Het was leuk, maar je bent er gelijk wel drie uur mee kwijt’, concludeerde hij een beetje spijtig. Hij had ’s middags nog iets willen gaan doen met zijn vrouw.
Dat is nu het verschil tussen solo en samen zijn, bedacht ik. Als vrijgezel die vakantie heeft, is het alleen maar fijn als je de dag zo lekker doorkomt met een drie uur durende activiteit. Dan is de tijd tenminste weer een eind om.
Als je alleen bent, houdt de klok een ander tempo aan, zo lijkt het. Dat merkte ik pas goed op mijn solitaire kampeerweekendje laatst. Ontbijten in je eentje is zo klaar, fietstocht in je eentje is zo klaar (half twee al terug op de camping), wandeling in je eentje is zo klaar. ’s Avonds was ik blij dat het ging regenen, want onder het slechtweerafdak zaten meer kampeerders, waarmee het gezellig keuvelen was. Ineens vloog de tijd weer voorbij, in het tempo van gezamenlijkheid, en was het zo bedtijd.
Leave A Comment