Als ik érgens niet tegen kan, is het te laat komen.
Toch appte ik laatst een vriend die berucht is om zijn niet-klok-kunnen-kijken. ‘Zin om een eindje te wandelen morgenmiddag?’. Dat wil hij wel. Hij appt terug: ‘Om een uur of drie, dan doen we aansluitend een hapje eten.’ Dat was niet mijn idee. Uit eten heb ik helemaal geen zin in, ik wil wandelen. Dus probeer ik hem te bellen, tevergeefs. Append meld ik hem dat ik om een uur of één had gedacht, zonder eten er achteraan. Prima, appt hij terug. ‘Ik ben om half twee bij jou’.
Grrr, let op dat half uurtje, dat belooft al weinig goeds. De volgende dag komt er natuurlijk tegen half twee een appje dat hij verlaat is en om twee uur bij mij zal zijn. Half drie staat ie voor de deur…
Ik vrees dat het voor deze vriendschap ook te laat is.
Leave A Comment