Om de haverklap stranden we in een doodlopend paadje. Het wordt te smal om je doorheen te wurmen, er staat een hek aan het eind of het pad houdt gewoon helemaal op en eindigt in dik struikgewas.
Gelukkig hebben we onszelf een strippenkaart gegeven voor tien keer verkeerd rijden. Want als de Fransen een kaartje maken met fietsroutes door het ‘moeras van de Somme’ (waterrijk gebied met weilandjes en groen), dan heb je die nodig.
Hier zouden we rechtdoor moeten, maar daar loopt geen pad. Is het dit weggetje naar rechts of verderop? Hé, dit bruggetje staat niet op de kaart. Een ‘fietspad’ betekent hier overigens twee stroken puin met een reepje groen in het midden. Hier en daar heeft men wat zand gestort in de ergste kuilen, als teken dat men zijn best heeft gedaan.
Na een paar uur hobbelen, zoeken, afstappen en omkeren zijn we 20 kilometer opgeschoten. De strippenkaart is bijna op, negen keer verkeerd gereden. Tour de France, tour de force.
Leave A Comment