Als we bergop een ‘gewone’ auto inhalen (caravan telt niet), gaat er gejuich op in ons volgepakte vakantieautootje. De motor is niet zo sterk, dus moeten we slim zijn. Vaart maken als je naar beneden gaat, omhooggaand iedereen ontwijken die je tempo eruit kan halen (gas los is desastreus) en op tijd schakelen uiteraard.
‘Jij weet natuurlijk precies hoe die auto zich voelt’, zegt mijn bijrijder fijntjes. En gelijk heeft ze. De afgelopen weken moest ook ik slim zijn om de berg op te komen. Per fiets. Owee als er een voorrangsweggetje precies in het dal van de golvende fietsroute zat. Vanuit stilstand voelt elk hellinkje als een Mount Everest. Alleen als alles meezat, vaart kunnen maken, bergje niet te hoog, haalde ik nog wel eens een ‘gewoon’ iemand (kinderfietsjes tellen niet) in.
Deze motor is ook niet meer zo sterk.
Leave A Comment