Er zijn van die dagen dat alles tegenzit.
Op een van die dagen krijg ik de voordeur niet open van het huis waar ik op de poes moet passen. Het slot blijkt kapot en uiteraard zit de achterdeur stevig op de knip. Poes dreigt binnen te verhongeren.
Maar ik ben niet de enige met sleutelpech. Onderweg naar de slotenmaker kom ik een kennis tegen die de late avond daarvoor haar buren heeft gemobiliseerd om haar huis in te komen. Hond uitgelaten, sleutel kwijt. Alle buren wakker gebeld, één buurjongen was zo vriendelijk via een ladder over een hoge muur te klimmen en het bovenraam te forceren. Toen de bewoonster eindelijk weer binnen stond, kwam ze erachter waar de sleutels waren. Die staken in de voordeur, aan de buitenkant”
“Twee huizen voor ik thuis was, heb ik in mijn zakken gevoeld en ontdekt dat ik de sleutel niet bij me had’, vertelt ze met het schaamrood op de kaken. “Heel de straat in rep en roer om niets. Ik durf dit alleen aan jou te vertellen’.
Dat had ze beter niet kunnen doen. Want op dagen dat alles tegenzit, is het schrijven van een smeuïge column je enige troost.
Leave A Comment