Mijn schoonzoon moet geknipt worden, of ik mijn kapperstas mee wil brengen. Brr, dat is jaren geleden dat ik de schaar zette in kapsels. Na een mini-praktijkcursusje durfde ik het destijds wel aan, maar van een topresultaat was nimmer sprake. Zeker niet bij mijn eigen zoon, die in zijn peuterjaren geen tel stil kon zitten. Hij leek meer op een ragebol dan wat anders.
Maar schoonzoon is dapper, zijn veel te lange coronalokken beu, en wil toch. Na wat geploeter, het heeft toch wel iets, dat gegraai en geknip in andermans haardos, is de knipbeurt gereed. Mwah, net geen ragebol zou ik zeggen, maar hij doet het er mee. ‘Mijn oren zitten er nog aan en een pot gel doet wonderen’, stelt hij mij gerust. En over een paar weken mag de echte kapper het hoogstwaarschijnlijk weer fatsoeneren.
Gelukkig zat hij wél stil.
Leave A Comment