Mijn Duitse schoondochter logeert hier en vraagt wat ik vanavond ga doen. ‘Notoelieren’, probeer ik, fonetisch op zijn Duits uitgesproken. Dat woord roept geen herkenning op. Als ik uitleg wat het inhoudt, roept ze ‘Ah, Protokollführer!’. Dat klinkt al een stuk chiquer dan notuliste.
Ik leg haar uit dat Duits en Nederlands veel op elkaar lijken, maar dat er ook verwisselingen zijn. Zoals wij ‘meer’ zeggen tegen een Deutsche See. En dat we een paar woorden uit haar moedertaal omarmd en ongevraagd geleend hebben, zoals heimwee, sowieso en überhaupt.
Als ze het niet erg vindt, ga ik dat chique Protokollführer ook omarmen. En ga ik vanavond gezellig protokollieren.
Leave A Comment