Ik hou van ouwe mensen. Laatst interviewde ik een 80-jarige man, die een heel buurthuis draaiend hield. Alle vrijwilligers keken naar hem op en beschouwden hem vanzelfsprekend als de baas van het hele spul. Een natuurlijke leider.
“Ik heb twee hersenbloedingen gehad, een hartaanval, maar ik blijf aan de gang’, vertelde hij rustig.
Je eigen pijntjes en zorgen verschrompelen dan tot niets. Hij keuvelt ook nog dat zijn kinderen en kleinkinderen elke vrijdag friet komen eten bij hem thuis. “Als er iemand ontbreekt, belt mijn vrouw gelijk op om te vragen of ze iets verkeerds heeft gezegd’, zegt hij schouderophalend. “Met kleine kinderen tob je wat af, maar met grote blijft dat ook zo. Bovendien maak je je dan weer druk over de kleinkinderen. Wen er maar aan, want het houdt nooit op’.
Zoals ik al zei, ik hou van ouwe mensen.
Leave A Comment