Zal ik ook maar schuld bekennen dan, in het kader van #metoo.
Een vroegere verkering moest ik jarenlang dwingen. Hij begreep niet dat ik recht had op twee keer in de week. Als hij geen zin had, sprong ik woedend het bed uit om daar te gaan staan schreeuwen: ‘Jij dwingt mij om naar de gigolo’s te gaan’. Dat hielp.
Een latere vriend bestond het ook om te weigeren. Op vakantie, in de caravan, kinderen in het andere bed. Ik heb zijn polsen vastgepakt, mijn knie in zijn liezen geduwd en in zijn oor gesist: ‘jij hebt wél zin’. Na de daad rolde ik innig tevreden van hem af om in een zalige slaap der onschuldigen te vallen. Hij schijnt de hele rest van de nacht in de voortent te hebben gezeten, maarja, allemaal aanstellerij.
Dus ja, ik beken, me too.
Leave A Comment