De ene keer zit het mee, de andere keer tegen. Deze week liep alles in het honderd. Afspraken voor interviews werden verzet of gingen zo stroef dat er twintig e-mails en dertig telefoontjes aan te pas kwamen. Was het verhaaltje éindelijk geschreven, dan kregen we de geïnterviewden op ons nek. “Dit moet anders, mijn baas wil er een reclamezin bij, wij geven geen toestemming om te publiceren’, dat soort werk. Tijdrovend en frustrerend.
Aan het eind van de week stort ik bekaf neer op de bank. Geproduceerd is er weinig, verdiend nog minder.
Dit weekend ga ik eens lekker wandelen. Hoofd leeg maken, nieuwe energie op doen. En de tegenvallers snel vergeten. Volgende week komen er alleen maar meezitters op mijn pad, kan niet anders.
Leave A Comment