‘Als je hem er vier of vijf keer uit rijdt, dan geeft de gemeente het wel op’, tipt de elektriciteitsman, half schertsend.
Hij en zijn collega hebben net, met een hoogwerker, de lantaarnpaal voor mijn opritje vijftien centimeter verzet. Precies de verkeerde kant op! Ik kon er al moeilijk in en uit met de auto, nu vergt het nóg meer stuurmanskunst. Ik moet mijn autootje zowat dubbelvouwen om nog om die paal te kunnen komen.
De elektriciteitsmannen vinden het ook onzin, maar zij doen wat hen opgedragen is. ‘Dan heeft er iemand met een gps rond gelopen’, vermoedt de spraakzaamste van de twee, ‘en gezien dat die paal niet precies volgens tekening staat. Naar de bewoners kijken ze niet. Tja, wij hebben er werk mee’, haalt hij berustend zijn schouders op.
Als ze klaar zijn, haal ik een paar grote rivierkeien weg uit de tuin en snoei ik mijn taxus rigoureus, zodat de ingang van mijn opritje wat verruimd wordt. Zo houdt die ijverige gemeente ons allemaal aan het werk, zullen we maar denken.
Leave A Comment