Net als in het gewone leven, zijn het tijdens carnaval de kleine dingen die het doen.
Tijdens de intocht van de prins in Oeteldonk staan we te kijken naar de loopgroepen en langstrekkende bandjes. Even later proberen we een pilsje te bemachtigen bij een van de vele barretjes op straat. Alles wat langstrekt is verkleed en uitgedost, als non, boer, superman, tennisser, heks.
Een man alleen, in ouderwets conducteurspak, komt op mij af. ‘U bent aan het zwartrijden, wist u dat mevrouw’. Onmiddellijk speel je zo’n spelletje mee, volgens ongeschreven Oeteldonkwetten. ‘Sorry conducteur, het was zo druk op het perron. Kunt u mij vergeven?.’ De Oeteldonk-conducteur draait een roze kaartje uit zijn handapparaat en verzekert mij dat alles opgelost is met een zoen op de wang. Teder en voorzichtig buigt hij zich voorover om de prijs in ontvangst te nemen. Ondertussen knipt hij het ouderwetse controlekaartje. Met als resultaat een uitgestanst mini-hartje.
Dat zijn geen kleine dingen, dat is carnaval op zijn grootst.
Leave A Comment