Wie heeft mijn kleine meisje gezien?
Nou, ik niet. En als ik haar wel mocht zien, laat ik haar lopen. Het gaat hier namelijk niet om een kind, maar om een poes. Op menig lantaarnpaal in mijn omgeving zit een A4’tje geplakt met bovenstaande theatrale oproep, geïllustreerd met foto van de vermiste.
Mij irriteert dat mateloos, want een poes is een poes en geen mens. Zo mogelijk nóg ergerlijker vind ik de verpakking. De vele A4’tjes zitten in plastic hoesjes, vastgesnoerd met flinke stroken duct tape. De oproep hangt er al maanden, het ‘kleine meisje’ is waarschijnlijk allang weer terecht, maar niemand neemt de moeite om al dat plastic ook weer even van de lantaarnpalen te verwijderen. Het hangt er in flarden aan, te wapperen in de wind.
Wie heeft het baasje van het kleine meisje gezien? Zou dat baasje asjeblief even zijn rommel op willen ruimen.
Leave A Comment