Geen echt kroeggesprek, toch gaat het aan de bar ineens over tranen. Ons vriendengroepje heeft er van alles over te vertellen. Een vriendin huilt al twintig jaar niet meer. ‘Vooruit, bij een zielige film, maar dat stopt dan weer heel snel. Echt losgaan lukt gewoon niet meer, te veel meegemaakt’, denkt ze. En de mannen in ons midden? Eén van hen heeft onlangs twee zussen verloren in één week tijd. De uitvaart van de ene was op vrijdag, de andere zus werd zaterdag gecremeerd. ‘Toen kwam het wel even los’, geeft mijn vriend toe.
Zelf heb ik jarenlang heel weinig gehuild. Behalve toen ik die knipperlichtverkering kreeg die, logischerwijs, erg moeizaam bleek te gaan. Een zee aan tranen heb ik gestort, of het nu aan of uit was. ‘Wil je hem even lenen’, grap ik tegen mijn vriendin met de immer droge ogen. ‘Dan huil je wel hoor!’.
Wat hebben we toch veel elkaar over.
Leave A Comment