Voor het schrijven van de kerstkaarten komt er een antiek adresboekje uit de kast. Dat moet je zowat met handschoentjes aanpakken, want het is vergeeld en de pagina’s vallen eruit.
Ooms en tantes van mijn ex, vrienden die overleden zijn, of geheel uit beeld verdwenen. Het is een bont palet aan nostalgische herinneringen. Of juist niet. Irma uit Babyloniënbroek, Kees uit Hardinxveld? Ze móeten ooit een kaartje hebben gehad van ons, maar ik heb geen idee meer wie het zijn.
Dit antieke adresboekje staat voor driekwart vol met doorgestreepte namen en adressen. Het is een rommeltje. Maar ja, het is mijn leven in vogelvlucht. En vervangen is geen optie.
Als de kerstkaarten geschreven zijn, zet ik het voorzichtig, mét witte handschoentjes aan, terug in de kast.
Nou, ik heb pas gewooneen nieuwe gekocht. Opgeruimd staat netjes. Ik kan nl. niet doorstrepen. Dat voelt als het ware als vetmoorden. Dan maar een nieuw boekje dus