We krijgen binnenkort gezinsuitbreiding. Een tortel zit te broeden op een randje vlak boven mijn achterdeur. Het stel probeert dat al jaren, nu hebben ze eindelijk moed gevat.
De familie tortel heeft eindelijk door dat die deur vlak onder hun takkenbosje alleen maar heen en weer zwaait. En ook voor dat gekke mens dat er doorheen komt, zijn ze niet meer bang. De spiedende kraaloogjes blijven op hun plek.
Om pa of ma (tortels broeden om de beurt, zegt mijn vogelgidsje) niet op te schrikken, sluip ik nu door mijn eigen tuin. Voorzichtig die buitendeur openen, geen onverwachte bewegingen maken, het grasmaaien moet maar even wachten. Voor de zekerheid murmel ik zelfs zachtjes roekoe, als ik buiten kom. Om aan te geven dat ik het maar ben, dat gekke mens dat hier toevallig ook woont.
Nog een weekje, verwacht ik zo, dan kunnen de geboortekaartjes verstuurd.
Leave A Comment