Net als je gewend bent aan het gekruip in en uit je tentje, het slapen op je lekke, scheve matje en het gedoe met de plasemmer, is het weer tijd om naar huis te gaan.
De laatste nacht maak ik toch nog een beginnersfout. Eindelijk neergevlijd onder mijn constructie van fleecedekentjes en badlakens (de dikke slaapzak ligt onder het lekke matje, net als een rol handdoeken die moet voorkomen dat ik mijn gruwelijk scheefstaande tent in rol), bedenk ik dat mijn boek nog in het voortentje ligt. Alle deklagen netjes opzij geslagen, twee ritsen open, boek gepakt, handdoeken onder de lage rechterkant aangeduwd. En mevrouw ligt weer. Na twee bladzijden voel ik een bekende druk op mijn blaas opkomen.
Gelukkig zijn we er aan gewend.
Leave A Comment