Discrimineren mag niet. Behalve in de tuin. Daar selecteren we erop los.
Mijn schoonzusje heeft speciaal een waterpistool gekocht om vette houtduiven en eksters van haar gazon te jagen. Want je kunt wel met aanstekers gooien, zoals mijn schoonvader deed, maar dan blijf je rapen. Zelf heb ik ooit met een blaaspijpje, gevuld met papieren pijltjes, op de door mij zo gehate kauwen zitten mikken. Ãls ik zo’n lelijke zwartjanus wist te raken, ging die er inderdaad beledigd van tussen.
Gisteren was er op mijn bekruimelde gazon sprake van één grote smeltkroes. Twee merels, twee mussen, een koolmeesje en een lijster scharrelden gezamenlijk rond. Nederland zoals Nederland zou moeten zijn. Geïntegreerd, tolerant, broederlijk. Af en toe zaten de verschillende volksvertegenwoordigers elkaar achterna voor één en hetzelfde stukje brood, maar dat was meteen weer vergeten. Niemand vroeg naar dubbele paspoorten, religie of inburgeringsdiploma.
Geroerd door het tafereel, besloot ik voor één keer niks te gooien of te schieten naar de jonge kauw die even later ook op het gras landde. Eens kijken hoe dat beest zich gedraagt. Nou, slimmer dan zijn soortgenoten dus. Met zijn grote klauw drukte hij stevig een korstje tegen de grond, zodat hij er met zijn snavel hapklare brokjes af kon breken. Daar kon de merel, die eindeloos blijft zwiepen en zwaaien met zo’n groot stuk, nog wat van leren.
Waar moet ik nu heen met mijn vooroordelen en onderbuikgevoelens?
Leave A Comment