De eerste nacht thuis val ik in een diepe coma. Op geen enkele camping lag ons matje recht, er moet slaap ingehaald, kennelijk.
’s Nachts word ik me vaag bewust dat ik op zoek ben naar mijn slippers om naar buiten te stappen. Die moeten bij de tentdeur staan, maar waar? In het donker tast ik slaapdronken in het rond. Ja, daar zie ik wat licht, dat moet het raampje van de tent zijn. Daarnaast zit de rits, nu kan het niet meer fout. Dan maar op blote voeten naar buiten om te plassen. Wel vreemd dat het plastic raampje hard is, daarnaast voel ik zelfs hout. Dát zit niet in onze tent.
En dan dringt het eindelijk tot mijn bewustzijn door dat ik niet in de tent op mijn knieën zit rond te kruipen, maar in mijn eigen slaapkamer. Het ‘raampje’ is de passpiegel op de kledingkast, die wat licht van buiten weerkaatst.
Altijd fijn om weer thuis te zijn.
Leave A Comment