Op mijn koelkastdeur kleeft een felgroen mini-emmertje. Nog immer leeg, want ik héb geen bucketlist.
Voettocht naar Santiago, ballonvaart, boek schrijven? Laat maar. Sommige dingen heb ik wel ooit gewild, maar als je lang genoeg wacht, gaat de wens vanzelf over. Net als bij een begeerde liefde: hoe beter je hem leert kennen, hoe minder aantrekkelijk hij doorgaans wordt. Zo wilde ik vroeger graag op wintersport. Het is er nooit van gekomen en nu vind ik het te koud en te toeristisch. De glans is er helemaal af.
Als ik diep nadenk, heb ik toch nog een wensje. Ik zou ik graag eens een tenniswedstrijd op Wimbledon bij willen wonen. Liefst een van mijn sportidool, Federer. Maar die is al bejaard, naar tennisbegrippen, dus haast is geboden.
Het zal er wel nooit van komen. Ik laat dat emmertje maar gewoon leeg.
Leave A Comment