Een wandeling door het bos is vandaag geen sinecure. Twee van ons hebben diarree, en moeten dus het struikgewas in voor een sanitaire stop. Ik haal bijna de eindstreep, maar helaas.
Voor deze gelegenheden neem ik altijd een stukje echt wc-papier mee. Want als je kijkt tussen stronken en bosjes, zijn er heel veel wandelaars die het niet op kunnen houden. Het bos ligt bezaaid met spierwitte tissues naast grote menselijke boodschappen. ‘Die menselijke ontlasting vergaat wel, maar die tissues zijn een ware ramp’, hoorde ik een boswachter eens mopperen. ‘Die vervuilen het bos. Ze zijn gemaakt van een stevige papiersoort die zomaar niet afbreekt’.
Met echt wc-papier kom je dus een heel eind. Als je de eindstreep niet haalt.
Leave A Comment