De hele woonkamer is inmiddels verbouwd. Het kleedje op de salontafel met verse dahlia in een vaasje, wég. De onderste rij van de boekenplank, met al zijn frutseltjes: leeg. Op de boeken zelf na, die hebben we shocking klem vastgezet (paar boeken er tussen gewurmd), zodat mijn 1-jarige kleinzoon ze niet op de grond kan trekken. Verder is het een ideaal huis, zegt mijn schoondochter. Veel kastjes met handige grepen, waar hij zich aan op kan trekken.
Ze logeren twee weken hier. Dat betekent dat oma ruimhartig kiekeboe roept de hele dag, geduldig blokken uit haar schoenen haalt en haar verhalen schrijft als de logé op bed ligt. Als moeder en zoon aan de wandel zijn, dat doen ze vaak, haalt oma snel even de stofzuiger door het huis.
Ze hebben in de omgeving alle ‘spielplatzen’ inmiddels gezien, zegt schoondochter. Er spelen alleen zo weinig kinderen, heeft ze gemerkt. Die zitten binnen voor de tv of achter hun tablet, ben ik bang. Of ze trekken oma’s boeken uit de boekenkast, dat kan natuurlijk ook.
Leave A Comment