Wie niet gelovig is, zoals ik, moet het doen met bijgeloof.
Bracht een nieuwe aanbidder vroeger rozen mee, dan liep ik dagen met trillende benen rond om te kijken of ze open gingen. Was dat het geval, dan kon het iets worden met die relatie. Bleven de knoppen gesloten, dan óp naar de ondergang. Dat laatste gold ook als er één tortelduif in mijn tuin neerstreek. Dat moesten er twee zijn.
Aanbidders zijn tegenwoordig dun gezaaid, maar in de sport kun je je bijgelovigheden gelukkig ook goed kwijt. Er zijn sporters die elke wedstrijd dezelfde (ongewassen) sokken dragen, hun tas op een bepaalde manier inpakken, met een linkerbeen uit bed stappen.
Een verjaardag zal ik nooit vieren voordat de echte geboortedatum daar is. Je kunt immers wel gehemeld zijn tegen die tijd. Voor het overige is er weinig om bijgelovig om te zijn. Rozen krijg ik nog zelden en de tortelduiven doen maar.
Leave A Comment