Mijn telefoon krijgt een nieuwe batterij. De meneer van de winkel laat weten dat hij er hem in wil zetten, maar dat dat wel drie kwartier gaat duren. Hmm, dan moet ik me dus zien te vermaken in de stad, op en neer fietsen is de moeite niet. Gelukkig kom ik eerst een oud-collega tegen die gezellig een praatje wil maken. Ik rek het gesprek zo lang mogelijk (ja hoor, het gaat goed met m’n kleinkind), maar als ze drie keer op haar horloge heeft gekeken, moet ik haar laten ontsnappen.
Nog een half uur te gaan, wat nu? Vooruit, een rondje door de Action en even neuzen bij de Jola, dan is de tijd toch al om. Zie ik op de kerkklok, want m’n telefoon ben ik nog kwijt.
Als ik mijn apparaat op wil halen, is de meneer nog bezig. Hij heeft klanten gehad, het duurt nóg een half uurtje. Mijn eigen batterij is al wel leeg eigenlijk, maar vooruit. Wat zullen we nu eens gaan doen?
Leave A Comment