Voor een interview heb ik afgesproken bij een hotel aan de snelweg. Ik weet niet hoe de beste man eruit ziet, dus spreek ik in de lobby een heer aan die alleen aan zijn laptop zit te werken. “Bent u meneer x?’. Nee dus. Met de dame achter de bar spreek ik af dat ze mijn afspraak in de gaten houdt. Ze toont geen enkel wantrouwen, maar toch voelt het alsof ik hier iets anders kom doen dan interviewen. Idioot dat ik dat denk. Waarom mag een vrouw geen keurige, zakelijke afspraak hebben in een hotel langs de snelweg, net als al die strak-in-het-pakmannen hier?
Drie meneren later, ik bevraag gewoon iedereen die alleen binnen komt stappen, arriveert eindelijk mijn afspraak. Ik had niet zo mijn best hoeven doen, want aangezien ik de enige “alleenstaande’ vrouw in het hotel-restaurant ben, is de situatie voor hem zo klaar als een klontje. “U bent mevrouw Dekkers?’, vraagt hij, meteen raak.
Driekwart van de Nederlandse vrouwen werkt, honderd jaar emancipatie hebben we achter de rug. Maar toch.
Leave A Comment