Ons ordinaire woordje plee, dat ooit deftig was, komt van het Franse plaît-il (wat behaagt u). Zo is het Nederlands doorspekt met Franse leenwoorden. Soms zijn ze flink verbasterd zoals peinzen (penser), kanjer (cagnard) en krant van courant. Het grappige is dat cagnard in zijn eigen taal lui, onverschillig betekent. Dus als we onze kinderen overdreven een kanjer noemen, omdat er weer een harkerige tekening is gemaakt of de billetjes juist zijn afgeveegd op de po (afkomstig van het Franse pot), zeggen we volgens de taalpuristen juist het tegenovergestelde.
Veel mensen zijn bang voor een vloedgolf van Engelse woorden in onze taal, ik ook, maar voorlopig is bijna de helft van onze leenwoorden nog altijd Frans. In ons vocabulaire blijven we transpireren na een attaque, zijn we gecharmeerd door een femme fatale en blijven we op ons qui-vive voor een louche sujet.
En gaan we voorlopig toch nog vaker naar de plee dan naar de loo. Een hele geruststelling.
Leave A Comment