Nu moet ik wennen aan een nieuw, dik geval

Museum

Zo’n vijfentwintig jaar gebruik ik dezelfde, leren omslag voor mijn A5 schrijfblokje. Hij hangt van de rafels aan elkaar, maar alles werkt nog.

Laatst zat ik voor een interview bij een bedrijf dat relatiegeschenken levert. “Dit komt van jullie”, wees ik op mijn trouwe omslag. “Dan krijg jij van mij een nieuwe”, zei de relatiegeschenkenmeneer gul.

Hij ging nog een stapje verder. In zijn bedrijf was een klein museumpje ingericht met gebruikte relatiegeschenken. Een houten “schaar’ om handschoenen op te rekken, afgekloven pennen, een stropdas met de afbeelding van Juliana erop. “Mag jouw oude omslag in onze museumkast?”, fleemde hij.

Dat mocht. Nu moet ik wennen aan een nieuw, dik geval, dat nog niet lekker in de hand ligt. De pen moet in een lusje, wat stroef gaat. En alles wat tussen de opengeklapte flappen zit, valt er uit omdat de rug nog te stijf is. Zo strompel ik voort.

Nog even en ik kan zelf in een museum.