De kerstkaarten zijn verstuurd en de boom staat. Zoals elk jaar vallen er kaarten in de bus van mensen die je zelf vergeten bent of maar eens definitief wou schrappen. Die verbleekte kennissen in Lutjebroek, bijvoorbeeld. Vroeger was je bevriend met ze, maar bij elk spaarzaam bezoek van de laatste jaren bekruipt je een gevoel dat je elkaar niets meer te zeggen hebt. Gewoon, uit elkaar gegroeid.
Ook de kerstboom lijkt niet meer op vroeger. Het is wel een echte, maar ieniemienie van afmeting. Dózen ballen hou ik over. De lampjes doen het echter net zo gezellig als in een grote boom en het scheelt een hoop gesjouw.
Dit jaar gaan we sterk zijn en niet lafjes snel een reservekaart schrijven naar Lutjebroek. Gewoon, een punt er achter. Alles in het leven is aan verandering onderhevig, zelfs de kerstkaartenmallemolen.
Leave A Comment