Jongeren gaan fluitend door het leven zonder vaste telefoon. Ik stam uit een ander tijdperk en voel me dan ook zeer onthand wanneer dat apparaat weigert te doen waarvoor het gemaakt is. Vandaag geeft het zelfs geen kiestoon meer. Snel klim ik in mijn mobiel om KPN te bellen. Ruim voordat het prepaidtegoed op is, krijg ik een levende mevrouw aan de lijn. “Ik zie inderdaad een storing; vanmiddag komt een monteur bij u langs’.
Wouw, dat klinkt veelbelovend. Zelfs voor het afgesproken tijdstip, als ik nog bij de bank sta omdat ik gisteren gepind geld heb laten zitten in de geldautomaat, rinkelt het mobieltje. De monteur staat al voor de deur.
Als een haas terug naar huis gefietst, monteur staat er nog, koffie gezet voor de beste man en jawel, binnen een half uurtje knutselen is mijn telefoon aangesloten op een reservelijn. Het onmisbare praatapparaat doet het al weer. Nog weer een even later stopt er een bedrijfswagen met mini-graafmachine voor de deur en gaan twee mannen op zoek naar een breuk in de kabel die onder de grond ligt. Want daar lag het echte euvel.
Afin, binnen één dag is de hele storing opgelost. Ik zweer het bij deze: geen kwaad woord over KPN verlaat ooit nog mijn lippen. Laat die jonkies maar mobielen.
Leave A Comment