Wie ten prooi wil vallen aan keuzestress, moet een groot feest geven en vervolgens de gastenlijst samen gaan stellen. Wie nodig je uit, en wie niet?
Ergens zitten altijd wel een paar hobbels, zoals een ex die je eigenlijk liever kwijt bent dan rijk, maarja hij is wel de vader van je kinderen. Of een familielid waarmee je al jaren in onmin leeft.
Wat doe je er mee? Om nog maar te zwijgen over het algemene probleem “waar trek je de grens?’. Als je tante Agaath vraagt, omdat je met haar een goede band hebt, is het toch beledigend als je tante Greet links laat liggen. En wat doe je met die vele sportvrienden waarmee je al twintig jaar op de baan staat, al die collega’s, die zus van een vriendin waar je óók veel mee optrekt?
Buiten het feit dat je een goede keus wil maken, zit je met het gegeven dat de zaal (en je budget) een beperkte capaciteit heeft. Laatst hoorde ik van een feestvarken dat ál haar collega’s had uitgenodigd (lekker makkelijk), maar dan zonder aanhang. Ook een optie, maar niet mijn keus. Dan hanteer ik bij twijfelgevallen liever de norm “ben ik zelf wel eens uitgenodigd op een feestje van die persoon’.
Ik pak de uitnodigingen er nog maar eens bij en ga weer bladerend door mijn adresboekje.
Leave A Comment