Het lastige met aankopen is: je wéét het niet. Pas als het bankstel in de kamer staat, de winterjas bij ““4 is beproefd, de pc in gebruik, kun je zeggen of het aangeschafte artikel een goede koop is geweest. Of soms nóg later.
Deze zomer heb ik wel drie verschillende paren teenslippers gekocht. Het eerste paar, kek rood kleurtje, stevig model, leek me thuis plotseling een miskoop. Het rood viel veel te hard op onder zandkleurige zomerkleding en spijkerbroeken. Na een paar weken in de kast verbleekte de rode kleur, zodat de schoenen plotseling weer wél draagbaar waren. In de tijd dat het rood me toch te opvallend leek, kocht ik een paar (veel te dure) slippertjes bij, waarop je niet verder dan tien meter bleek te kunnen lopen. In de winkel, vier meter breed, ging het nog. Maar straten zijn langer. Later kocht ik een paar Birkenstocks bij, in de aanbieding, die thuis geen Birkenstocks bleken te zijn. Een nepmerk. Echt leer, dat wel, maar lekker zitten doen ze toch niet echt. Een kapitaal aan schoenen uitgegeven dus. Vergeefs, want gezien het patroon op mijn gebruinde voeten, heb ik de afgetrapte wandelsandalen nog het vaakst aan gehad.
Zeker weten doet een mens niets. Behalve dat de portemonnee een stuk lichter wordt van al die schoenen in de kast.
Leave A Comment