‘Ik hield nog wel van het spelletje’, zegt de man waar ik mee sta te praten voor de supermarkt. ‘Maar ja, dat is voorbij, helaas.’ Hij wordt vanwege zijn prostaatkanker behandeld met vrouwelijke hormonen. En dat blijkt een eufemistische benaming voor chemische castratie. Dat klinkt al een stuk minder vriendelijk inderdaad.
‘Er zijn ook stellen van onze leeftijd die nooit meer seks hebben’, breng ik in als schrale troost. ‘Jawel, maar die zijn daar geleidelijk naartoe gegroeid. Bij mij was het injecties, en twee weken later voelde ik in één klap niets meer, was de boel buiten werking.’ Zijn vrouw en hij maken er nu maar grapjes over. Zoals: ‘Nooit gedacht zeker Truus, dat je op je ouwe dag nog lesbisch zou worden.’
Ondertussen verdraagt hij dapper de opvliegers, die hij er gratis en voor niks bij kreeg.
Leave A Comment