Als wij gaan kamperen, met ons vriendengroepje, word ik altijd gecontroleerd door de modepolitie. Kom ik ’s ochtends mijn tent uit met een zandkleurige korte broek en daarop een idem shirt, word ik zonder pardon terug gestuurd. ‘Veel te saai, al diezelfde effen kleuren, ga maar eens een ander shirt zoeken’.
’s Avonds is iedereen wat minder streng. Een joggingbroek tegen de muggen of de kou, dat mag wel. Ongeacht het design. Het meest strenge lid van de modepolitie presteerde het ooit een joggingbroek onder haar jurkje aan te trekken, wat ons toch deed denken aan de Turkse vrouwen van de eerste generatie. Die trokken destijds alles over elkaar aan, omdat ze niet wisten wat ze met de vaak geschonken kleding aan moesten, heb ik me ooit laten vertellen.
Ik schrijf deze column voor mijn tentje, gestoken in een zwarte trainingsbroek met spuuglelijke crocs en donkerblauw vest. De modepolitie blijft stil.
Leave A Comment