Geen erger vermaak dan leedvermaak.
Aan de overkant zitten twee mannen ruggelings in het gat van hun dakraam. Ze doen iets met de pannen eromheen. Het raam zelf ligt er uit. Prachtig weer voor zo’n klus. Totdat er ineens een inktzwarte lucht aan komt drijven, begeleid door dreigend gerommel.
Als een haas probeert de ene man de dakpannen terug op hun plek te leggen, de ander geeft ze van binnenuit aan. Het regent al, hoe loopt dit af?
Als de pannen op hun plek liggen, barst de bui in volle kracht los. Echter, dat raam moet er nog in… Gehaast proberen ze het zware raam naar buiten te steken, om het te kunnen bevestigen in de scharnierpunten. Al hannesend laten ze het nog bijna vallen. Nu hoor ik toch echt een vloek, aan de overkant van de straat, door mijn dichte ramen heen. Het raam verdwijnt onverrichterzake terug naar binnen. De hoosbui valt nu loodrecht naar binnen, door het gapende dakraamgat. Er komt een reusachtig stuk karton tevoorschijn, dat de mannen voor het gat houden. Daar staan ze nog wel even, want het is geen klein buitje.
Geen erger vermaak dan leedvermaak.
Leave A Comment