Een gehaat busje stopt voor de deur. Snel vlucht ik de keuken in, want de pakjes die die onderbetaalde koerier komt brengen, zijn altijd voor de buren. En die zijn niet altijd thuis.
Zelf koop ik niets via internet. Wat heb je eraan om te kopen bij Amazon als die baas daar al een van de rijkste mensen ter wereld is? Dan kun je je aankoop toch beter gunnen aan een andere winkelier.
Afijn, we dwalen af. Deze keer is de bezorger erg aanhoudend. Vanuit mijn schuilplaats in de keuken hoor ik dat hij zelfs twee keer aanbelt, dat doen ze meestal niet. Vooruit, toch maar open doen dan. Hij overhandigt me een bekend pakketje, ingepakt in sinterklaaspapier. ‘Een retourzending mevrouw, voor u.’
Ojee, in december heb ik dit inderdaad opgestuurd naar mijn zoon in Duitsland. Een stuk kaas voor hem, een chocoladeletter voor mijn schoondochter. Mét rijm.
Blijkbaar een onbestelbaar pakketje. Zou mijn zoon ook niet open doen voor pakketbezorgers?
Leave A Comment