Om mezelf eens lekker te verwennen, heb ik in de strengste coronatijd een heel mooie pen gekocht. Zelfs een afspraak voor gemaakt toen, bij de pennenwinkel, omdat alles dicht was.
Gisteren was ik die prachtige pen kwijt. Alles afgezocht, op het bureau, onder het bureau, tussen de kranten op tafel, op het puzzeltafeltje naast mijn luie stoel. Heel frustrerend, maar hij bleef kwijt.
Dan kan ik best een beetje boos worden. Op mezelf, omdat ik zo’n sloddervos ben.
Vanochtend trok ik toevallig een la open waar ook mijn dagboekje in ligt. En ja hoor, daar zat hij aan geklemd, mijn prachtige, fijne pen. Want hij schrijft niet alleen fijn voor werk, ook voor het noteren van zielenroerselen is hij heel geschikt.
Wat een verwennerij, dat hij weer terug is.
Leave A Comment