Soms is een mens hardleers. Je ziet jezelf steeds dezelfde fouten maken, maar wanneer leer je dat nu eens af?
Ik heb een, verder bijzonder aardige, tante die graag uren aan de telefoon zit. Als ik opneem en haar naam hoor, krijg ik al buikpijn.
Omdat je laf bent, en niet onaardig wil zijn, geef je toch zo veel mogelijk antwoord op de waslijst aan vragen. Hoe gaat het met de kinderen, druk met werken, ga je nog op vakantie? Daar ben je al snel een uurtje mee zoet, als je niet oppast.
Om mezelf te trainen, bel ik ferm terug als ik zie dat ik haar oproep gemist heb. ‘Zeg het eens’, probeer ik streng. ‘Niks bijzonders, wilde even babbelen om te horen hoe het met je gaat’, sputtert tante. Waarna je weer pas na een uur op kan hangen, met rood oor en al.
Dat hardleers zijn, leer je ook zomaar niet af.
Leave A Comment