Ons laatste kampeerweekendje van dit seizoen is op een natuurcamping op de Veluwe. Via een hekje loop je vanaf het terrein zo het grote bos in.
‘Hebben jullie ook al zwijnen gezien?’, vraagt een vrouw bij de afwas. ‘Als je tegen het donker het bos in gaat, zie je ze bijna altijd.’
Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Gewapend met een zaklamp, voor als het straks echt donker wordt, sluipen we rond zonsondergang door het verlaten bos. Bij elk vermeend geluidje staan we stil om tussen de bomen te gluren, zien we al wat? Hoorde ik daar een takje kraken, een beest knorren?
Hoewel ik dolgraag een zwijn wil spotten, boezemt deze excursie me ook angst in. Hoe hard kunnen die beesten eigenlijk lopen, vraag ik me heimelijk af. Je zal zo’n joekel met slagtanden maar treffen in een boze bui.
Als we geen hand voor ogen meer zien, doen we de zaklampen aan en snellen we onverrichter zake terug naar de camping. Kennelijk waren de zwijnen banger voor mij dan ik voor hen.
Leave A Comment