Hoe lang hebben we die mondkapjes opgehad, een half jaar? Voor die tijd keken we meewarig naar Aziatische landen, waar elke burger met zo’n gek ding over straat liep. Even later moesten we er zelf aan geloven. Beslagen brillen in de winkels, teruggestuurd worden naar huis als je er een vergeten was. Vooral bij het wisselen van de winter- naar de zomerjas klopten mensen massaal op hun lege zakken: ‘shit, hij zit in mijn andere jas.’
Sommigen namen het wel erg serieus. Mijn zoon zag eens een mountainbiker door de Zuid-Spaanse bergen fietsen met een mondkapje op. Zodat die minder frisse lucht in kon snuiven en lekker zijn eigen bacillen kon recyclen. Overdrijven is ook een vak. Mijn dochter moest met zo’n benauwd ding op honderd trappen lopen op haar werk, ze kreeg er hoofdpijn van.
Nu zijn we eindelijk van dat kreng verlost. Ik zeg amen.
Ik ook Hetty. Ik hoop voor altijd opgeruimd en nooit meer uit de mottenballen.