In de kast staat een kleine meter aan tijdschriften waar allemaal artikeltjes van mij in staan. Dat is een mooi coronaklusje: opruimen die handel.
Eigenlijk wil ik elk nummer doorkijken om te zien of er verhalen in staan die ik wil bewaren. Dat is onbegonnen werk natuurlijk. Zo komt die stapel nooit weg. In de gauwigheid weet ik er wel wat mini-interviewtjes met bekendheden uit te plukken, Jan Terlouw, Kim Putters, Marc Lammers, ik mocht ze ooit kort spreken omdat ze te gast waren op een congres waar ik de pr voor deed.
Toevallig stuit ik ook op een van de leukste interviews die ik ooit heb mogen doen: een gemeentelijke ongediertebestrijder in Maastricht die zijn leven beterde. In het stadspark zaten veel ratten, die bestreed hij eerst met gif. Tot iemand hem erop wees dat er (jonge) uilen boven het park vlogen. Hij stopte het gemeentelijk gif achter slot en grendel en jawel, na een half jaartje geduld was de rattenplaag over. Uilen, marters, wezels en andere natuurlijke vijanden hadden de bestrijding overgenomen. Met succes.
Dat verhaaltje wil ik op mijn website plaatsen, in mijn portfolio. Maar hoe moest dat ook alweer, technisch gesproken? Ik voel een nieuw coronaklusje aan komen.
Grappig.