Gelukkig bestaat mijn werk voor een groot deel uit telefonische interviews. En die gaan gewoon door.
Maar de toon van de gesprekken is wel anders nu. Iedereen is uit zijn comfortzone, dat zorgt voor meer spontaniteit. Een ambtenaar van communicatie die ik mocht bellen, werkte thuis. Vlotjes vertelde ze alles wat ik weten wilde, ondersteund door jengelende kinderen op de achtergrond. Ze vergat zelfs te vragen of ze het verhaal voor plaatsing nog even mocht inzien! Een wonder. Men wordt meer mens, minder formeel.
Toch merk je al enige gewenning. In het begin van de coronacrisis waren de ambtenaren die ik moest bellen heel makkelijk bereikbaar omdat alle vergaderingen uitvielen. Maar inmiddels is het videovergaderen ontdekt. ‘Meneer x is niet bereikbaar, hij zit in overleg’, klinkt het nu weer vertrouwd.
Nog even en iedereen zit weer in zijn comfortzone.
Leave A Comment