Bukken, rapen, aan joggen kom ik al snel niet meer toe

Ploggen

Ploggen, dát lijkt me echt iets voor mij.

De (school)route waar ik elke week langs jog, ligt vol troep. Dus neem ik ijverig een afvalzak mee en ga het proberen.

Blikjes, flesjes, chipszakken, er ligt genoeg. Bukken, rapen, aan joggen kom ik al snel niet meer toe. Er ligt veel meer dan je denkt, vooral onder de kale maar nog steeds stekelige bramenstruiken. Waar je niet heelhuids bij kunt zonder grijpertje. Na een paar bloederige schrammen laat ik de boel daar maar liggen.

Als mijn zak een beetje zwaarder wordt, daalt de moed me helemaal in de joggingschoenen. Er ligt nog zo veel! En draven wordt nu gans onmogelijk, met die bungelende zak.

Ploggen, ik snap niet hoe ze het doen.