‘Je bent lief’, zei ma nadrukkelijk tegen mij. Vorige week, net voordat ze stierf.
Ik was overrompeld, wist niet wat ik moest zeggen. ‘Er bestaan weinig slechte mensen’, mompelde ik maar. Later thuis, wist ik wat ik had móeten zeggen. ‘Ik ben nooit slecht geweest, moeder. Ik was een onschuldig kind, waar geen kwade bedoeling in zat.’
Dat had ik moeten zeggen. Dat was misschien een opening geweest voor, eindelijk, een louterend gesprek. Want ik heb bepaald geen gelukkige jeugd had, bij haar, dankzij haar. Haar aanvallen op mij waren vernietigend. Dat ze zich later nooit ergens voor wilde excuseren, was misschien wel nóg vernietigender.
Een eenmalig ‘Je bent lief’, daar zal ik het de rest van mijn leven mee moeten doen. We zullen het maar vertalen als een ‘sorry’.
Ontroerend Hetty!
Hou vol, en veel sterkte met het bijzondere wat ‘door-leven’ heet.
Sterke schoonzus!!!
Lieve groeten,
Gerard
Lieve Hetty,
Wie weet was voor haar “je bent lief” inderdaad wel een sorry.
Jij hebt helaas niet gekregen waarop je zo lang gehoopt hebt en dat is spijtig.
Jij mag verder en weet nu wat je had willen terugzeggen. Jij weet wat je nodig hebt om verder te gaan in vrede met jezelf.
lieve groet
Lies
Beste Hetty,
Je gevoel mooi onder woorden gebracht; ontzettend jammer dat dit zo is gelopen.
Groetjes Olaf en Danielle Noot