‘Je moet gewoon weten waar je je voeten neer moet zetten’, sprak mijn dochter ooit wijs. In haar tienertijd lag de trap naar haar zolderkamer continu bezaaid met kleren. Het was de bedoeling dat ze die schone was mee naar boven nam, maar zover kwam het zelden. ‘Je breekt nog eens je nek’, mopperde ik. Waarop zij dus met dat gevatte antwoord kwam.
Ze is nooit van die rommelige trap gevallen, zolang ze thuis woonde. Ik wel, vanochtend. Ergens onderaan lag een opgerold dekentje, dat wist ik heus wel. Toch schat ik de vrije ruimte voor mijn voet verkeerd in. Roetsj, de laatste vijf treden bonk ik hardhandig naar beneden. Bult op het achterhoofd en een beurse arm is het resultaat.
Toch eens bij mijn dochter in de leer gaan.
Leave A Comment