Mijn Duitse kleinzoon moet natuurlijk ook Nederlands leren. Dus brabbel ik in onvervalst Brabants de liefste woordjes tegen hem. Mijn logé is pas elf maanden oud. Ik verwacht derhalve dat de taalcursus niet geheel zijn vruchten af zal werpen, maar de bodem is gelegd. Wie weet spreekt hij straks Duits met een zachte g.

Om schoondochter ook te plezieren, spreken wij hier, onder volwassenen, de hele week al Duits. Dat gaat in je kop zitten. Dus als buurman aanbelt, begin ik tegen hem gewoon Duits te ratelen. Hij kijkt me stomverbaasd en niet begrijpend aan, want hij spreekt alleen Kroatisch en een beetje Nederlands. Wat mankeert dat mens, zie je hem denken.

Straks spreekt oma zelf alleen nog maar Duits met een zachte g.