Samen met mijn hoogbejaarde, voormalige buurvrouw zit ik in de hal te wachten op de deeltaxi. Ze woont nu in een zorgcomplex.

Ze vertelt over de perikelen met haar schoonmaakhulp. In twee jaar tijd heeft ze ‘honderd’ verschillende gezichten gezien. Een voor een haken ze af. ‘Zodra ze hun vaste contract ondertekend hebben, gaan ze de ziektewet in’, vermoedt mijn buurvrouw. ‘Ze doen het er gewoon om.’

Omdat de taxi er nog niet is, vertelt ze nog even door. Het schoonmaakbedrijf vergeet ook vaak af te bellen als de hulp niet komt. ‘Zodat ik voor niets om acht uur aangekleed zit te wachten.’ Komt er wel iemand, dan zijn het vaak jonge studenten die geen idee hebben hoe ze een raam moeten zemen.

Het busje van de deeltaxi draait eindelijk het parkeerterrein op. Een kwartier te laat, zodat mijn buurvrouw haar afspraak bij de dokter gaat missen.

Het valt niet mee, oud zijn.