‘Je moet hier zelf tappen’, zegt de tegenstander tot onze stomme verbazing. We zitten in de kantine van de sporthal waar we een uitwedstrijd spelen.

En daar staat niemand meer achter de bar. Je moet daar zelf gaan staan, als klant, en eerst met je pinpas betalen voor één pilsje. Dan kun je je glas onder de juiste tap houden, waar een lampje gaat branden, en als het glas vol is, of vol zou moeten zijn, stopt ie vanzelf.

Voor de wijn geldt hetzelfde. Drie schenktuitjes, een voor rood, een voor wit en een voor rosé. Hou daar je glas onder en hij plast een afgepaste hoeveelheid wijn uit. Dan loop je achter de bar vandaan en ga je aan tafel zitten met je drankjes.

Aan de bar zitten een aantal thuissporters. ‘Dit is niet gezellig hè’, zegt er een. ‘Bijna niemand blijft hier nog wat drinken, sinds die barkeeper wegbezuinigd is.’

Menselijkheid is niet te vervangen, net zo min als een barkeeper.